O.... Sevginin En Masum Hali.... Ta Kendisidir...

TA KENDİSİDİR...

İşte insanın beraberinde getirdiği şansı... İnsan bir sevgi tezahürü ve aşkın her şekliyle İfadesi sonucu onu isteyen, dünyaya geleceği günü özlemle bekleyen, şefkatin en ilahi Abidesi olan "ANA"dediğimiz varlığın bedeninde şekillenip, yine sevgi ve şefkat yumağı Kucaklara doğu veriyor. Elbette ve doğal olarak hayata dair ilk tecrübe ve kazanım...

SEVGİ ALIŞ VERİŞİ...

Aile... Bireyin genleriyle sahip olup farkında olmadıklarını, ailenin tarzına göre yorumlayıp Kişiliği ile bağdaştırarak hayat akışını mutlak anlamda etkileyecek olan algılama biçimlerini kendine kattığı ilk ve en önemli sosyal çevre...

Çocuklarımıza ancak kendimizde olanı katabiliriz... Bir bakıma, eğitmeye çalıştığımız çocuklarımız, bizim eğitmenlerimiz oluverir... Adalet, dürüstlük, kişilik haklarına saygı ve sevgi paylaşımı kavramları biz büyüklerden çok daha fazla iş yapar onlarda...

Benlik duygusu ise doğuştan her insanda var olandır. Benlik bir bakıma kendini ifade etme biçimidir."Ben de varım artık, bana da yer açın!" deme şeklidir. "Beni doyurun, giydirin, öğretin... Hatalarım olduğunda kişiliğimi örselemeyin... Her şeye rağmen beni sevin" in yani maddi manevi taleplerin ifade ve eylem merkezidir ilk benlik...

Aile olmak... Çocuk yapmak demiyorum, aile olmak, yani ebeveyn olmak sorumluluğu burada başlıyor... Bu bağlamda geleceğin bütün sorumluluğu ebeveynlerde değil midir?... Öyleyse çocuk, ne olduğu bilinerek, ona hazırlanarak, onun da bir eğitmen olduğunu varsayarak ve mutlaka sevgiyle yapılmalı... Kazayla ya da adettendir diye değil...

VE ÇOCUK, SOFRAYA EKLENEN YENİ TABAK, TARLADA ÇALIŞACAK BİLMEM KAÇINCI IRGAT OLMAMALI...

O... SEVGİNİN EN MASUM HALİ... TA KENDİSİDİR...

Selda İyiekmekçi