ÜZÜLECEKSİNİZ... (LÜTFÜ ERTÜRK)

  Üzüleceksiniz

         Biliyorum, üzüleceksin! ağlayabilirsin de; üstelik iyi de gelir ağlamak. Yüreğindeki sızının arkadaşlarından yana olduğunu da biliyoruz. Merak etme arkana dönüp baktığında onları hep arkanda olacağını göreceksin…

         Yeter ki; yüzünü düşürme. O zaman hepimizi üzersin.

          Sahnedeki duruşunuz yetti. Öyle güzel duruyordunuz ki; salondaki genç arkadaşlarınızda yanınıza gelmemek için zor tuttular kendilerini…

          Keşke, yanınıza  bütün gençlik gelebilseydi. Keşke, haykırabilseydiler “biz geliyoruz” diye. Yok, duyamadım! Çoğu uyku mahmurluğunda idiler. Bir yaşlı kadın ayakta alkışlıyordu ve de haykırıyordu “Açın gençlerin önünü” o yaşlı kadın kadar hissetmediler.

          Hey, o sahnedeki bir avuç ateş, kimlere karşı savaş açtın? Kapitalistler, tröstler, ihaleciler, müteahhitler, iş bağlayacılar, iş çözücüler, arsacılar, parsacılar, İsteyenin bir yüzü vermeyen zenciciler…İşin içinde zenci varsa zaten tek bir şey söyleyeyim, iyi ki; kazanmamışsınız!

          “Küba devrimi olduğunda, Fidel Castro devrim hükümetini kurmaktadır. Sağ kolu, silah arkadaşı, devrimin komutanı olan Che Guevera’ya vere, vere Endüstri Bakanlığını verir! Haliyle bu Che’nin de biraz zoruna gider ama ortada da koca bir devrim vardır. Ses etmez, bir iki ay sonra “ Ben bu işi yapamam, İçimdeki devrimci ateş sönmedi, dağlar beni bekliyor” diyerek Küba’dan ayrılır.  Çok geçmeden, Afrikadan davet alır. Eski adıyla Zaire’li (Kongo) direnişçiler ile savaşmasını ve kendisinden devrimin ışığını yansıtmasını isterler. Bir gün askerlerle savaşırken, zenci kabile reislerinden biri; vurduğu askerin kalbini çıkarıp yemeğe başlar…Che şaşırır! Çatışma sonrası gider ve o kabile reisine neden böyle davrandığını sorar! Aldığı cevap Che’yi daha da şaşırtır! “Ondaki cesarette bana geçsin diye yaptım” diye cevaplar kabile reisi…Che, oradan ayrılırken, otel odasına;  “Burada devrim şartlarının oluşması için 50 yıl geçmesi gerekir” diye küçük bir not bırakır. Bir yıl sonra Bolivyada and dağlarında amerikalılar tarafından vurulacaktır.”

          Bakıldığında sadece parti içi bir seçimi kaybettiniz. Neler kazandınız acaba biliyormusunuz? Kaç yüreğe düştünüz hiç çıkmamak üzere...Biz varız demenin en anlamlı sunumunu gösterdiğiniz. Yüreklerinize sağlık. Geleceği aldınız, hazırlayın…

         Bazı idealler o kadar değerlidir ki, o yolda mağlup olman bile zafer sayılır.

         Devrimin amacını kavrayanlar, mücadelden hiçbir zaman yılmazlar.

         Ben mi?

         Tabi ki; Üzülüyorum ama  sizlere değil!  Mümin Tuğlu Başkanımız için üzülüyorum. Yakında, onun da yüreğini sökerler…Şüpheniz olmasın!