BUGÜN 19 MART 2012...

Bugün 19 Mart 2012

    Demirbank yok ki artık, hayırlı işler dilesin!

    Ya ne?

    Çanakkale Zaferi dündü!

    Özcan Işıklar’ın zaferi de dündü…Ya ne Peki?

    Bu gün, Amerikan’ın ve Fransa’nın ağızlarından salyalar akıtarak Libya’ya saldırdıkları gündü. (19 Mart 2011) Ateş ve Kan geldi, baharı beklerken. Çölde gelincik tarlaları açıyordu…

    Hani, Bizde; bir koyup üç alacaktık ya! Senmisin isteyen? Araya ermeni meselesini koydular, bizim koyduğumuz biri de götürdüler aradan…

   USD Donanması yola çıktı bile! Üç beş güne kalmaz dizilirler Lazkiye önlerine!

   Bizde yine hesaplar yapılır. Durun bir dakika öyle bir falan koymayın bu sefer, üç beş koyun ki;  on onbeş istemeye yüzünüz olsun.

   Bugün 19 Mart 2012,  haydi sizinle  bir 19 Mart daha hatırlayalım. Biraz gerilere gidelim 2003 yılına kadar. Amerika Irak’a girmişti. Giriş o giriş hala orada…

    Bir zamanlar Vietnam için ağlıyordu bu millet “Amerika Katil, katil” diye türküler düzmüştük…Bir ses işiteniz var mı?

     Ülkemiz için bir 19 Mart daha vardır ama Yıllar 1945’tir ve Dünya Savaş’ının sonlarına doğru, Sovyetler Birliği lideri Stalin'in Türkiye'den Kars, Artvin ve Ardahan'ı ve Boğazlarda askeri üs istemesi üzerine, Milli Şef de ABD'den askeri destek istemişti. Bu desteği vermeye hazır olduğunu belirten Amerika, Truman Doktrini ile yardıma başlamıştı ama  karşılığında  Türkiye'de serbest seçimlere dayanan demokrasi düzeninin yerleştirilmesini ve Milli Şeflik, "5 yıllık kalkınma planları" ve "Köy Enstitüleri"leri gibi Sovyet sistemine benzer uygulamaların kaldırılmasını talep etti.

     Amerikan Savaş gemisi Missouri Japonya dönüşü geçerken bize de bir uğrar. Dolmabahçe önlerine demirler. Sovyetler taleplerini geri çekmiştir.

      Amerika, sever bizi, hem sever hem de kollar! Bir ricamız ile koca gemiyi gönderdi. Onun ricaları yerine getirilmez mi? (Nedense Yavuz Zırhlısını modernize etmek Amerika tarafından hep rededilmiştir.)

      Amerikan donanması Dolmabahçe önüne 2. kez demirlediğinde; yıl 1968’dir. Ülkede birileri, Karaköy genelevini beyaza boyamakla uğraşırken, birilerimizde; tıpkı Çanakkale’deki gibi amerikan donomasının askerlerini denize döküyordu, Tophane önlerinde

      O gün çalışan boyacılar kahraman ilan edildiler. Badanayı tez bitirdiler diye! Birbuçuk yevmiye ile de ödüllendirildiler. “Go Home” diye bağıranlar ise ölesiye dövüldüler…
    
            Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer
          O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer...
          Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
          Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak, sağnak.

            Suriye’nin işi zor! Önü arkası sağı solu Amerika!

            Suriye’yi halletmek kolay, Müttefikimizin, üç beş ayını ya alır ya almaz! Onda sonra ki; hedef sanırım Arabistan…

            Olmayacağının garantisini kim verebilir?

            Maske yırtılmasa hala bize afetti o yüz...
         Medeniyet denilen kahpe, hakikat, yüzsüz