Bayrağı Az Öteye Taşımak

   O, eline tutuşturulan bir bayrakla koşarken;

                Tek tek düşüyordu etrafındakiler.

                Düşman mermileri vurmuyordu onları. Topçu ateşi ise hiç değil!

                 Ya kimler?

                Zaaflarına yenik düşenler…

                Saltanat kayığından savaş idare etmeye kalkanlar, savaşı kaybetmek üzereyken!

.               Onlar, son bir gayretle bayrağı az biraz daha öteye götürmeye and içenlerdir.

                 Düşman vurmasa bile onları, ya hainler vuracaktır ya da  kral, soytarılarına vurduracaktır…

                 Belediye de; böyle kaç tane bayraktar vardır dersiniz?

                  ….

                  Kültür Müdürlüğü;

                  İçeri girdiğimde;  Ellerimde, dost bir elin sıcaklığını hissettim.

                  “ Ne o, pek fazla  şaşırmış görüyorum seni?” dediğinde; gerçeği söyleyemedim.

                   Utanmıştım! Bu görevi üstlendiğini, nasıl bilemezdim? Üstlendiği bu görevle de; insan, ancak bu kadar bütünleşebilirdi.

                   Arkadaşımızı, merak ettiniz değil mi?

                   Sevinerek söyleyebilirim…Ayfer Köylü

                   Işıl, ışıl bir insan…

                   Hüseyin Şahin, Yılmaz Kandemir, Ahmet Yücegök, Mehmet Has, Ali Korsan,

İlhan Batur ziyaretine gelmişler.

                   Yılmaz Kandemir arkadaşımız, eski Silivri Yoğurdunun özlemi içindeydi. Silivri Yoğurdunun eski tadıyla nasıl üretebileceklerinin araştırmalarını anlatıyordu…

                   Ali Korsan, bunun neredeyse imkansız olduğunu savunuyor,  meraların verimsizleştiğinden dem vuruyordu

Ayfer Arkadaşımız:

                “Seni daha mutlu edecek olan, projelerimizi görmeni istiyorum” diyerek; odadan çıktık. Koridorlarda dolaşırken, sınıfları tek tek dolaştırıyor bilgi veriyordu.

“ Lütfü, 3700 öğrencim var. Ayrıca; 1700 kişi de sırada bekliyor. Öğrencilerimin 300’ü folklor oynuyor, 100 öğrencim modern danslarda harikalar yaratıyor. 75 yaşındaki öğrencilerim, sizlere; 19 mayıs ta,  Nefis Tango gösterisi sunacaklar. 150 kişilik ebru ve boyama kursumuz burada ders alıyor, bu sınıf resim atölyesi,  bu sınıf gitar kursu…”

                Ayfer soluksuz anlatıyordu. Bakıştık, bakışları yorgun ama bakışları da; bir şeyler anlatmak istiyordu.

“ Bizlere, bu imkanları sağlayan  Başkanı…”  diyemedi! Cümlesini tamamlatmadım. 

“Benim yanımda söyleme, şükranlarını kendisine söylersin dediğimde; dudaklarına acı bir tebessüm yerleşti”    
                  
                Bayrağı, biraz daha öteye taşımaya gönüllü bir insan işte! Yorgun, bitik ama mutlu kadrosunda eksikleri var. Ortalama 5000 öğrenci ve onların eğitmenleri. Bir başına da  Ayfer Köylü…Düşünüyorum da; bu kızı  orada fazla yaşatmazlar…Sırtından vururlar!

               Bayrak yere düşer mi bilemem ama!

               Ben komutanını iyi bilirim.