Hayatta birçok insanla karşılaşırsınız. Bazen sever, bazen hiç sevmezsiniz. Mecbur da değilsiniz sevmelere. Bize göre iyi, bize göre kötülükleri vardır. İyi ve kötü var mıdır? Ruhların özlerinde yoktur belki; ama iş davranışlara döküldüğünde “bize göre” iyi ve “bize göre” kötü diye ortaya çıkar tanımlar. Ve bu tanım da bir nevi gerçeği oluşturur.
Konuyu daha net anlatmak için hikaye kullanılacak olursam eğer;
Ormanda dolanan eğlenceli bir maymun vardır. Bir gün su kenarı gelip suda bir balık görür. Ve birden telaşa kapılır. Balığı görür balığa bakar ve çırpınarak der ki;
“Boğuluyor, nefes alamıyor.”
Hemen koşar adımlarla suyun başına gider. Bir hamle ile sudan çıkarır balığı derin bir nefes alır ve rahatlar.
“Oh evet, onu kurtardım” der. Fakat balık elinde ölmüştür. Maymun bunu göremez. Çünkü balığı kurtarmanın sarhoşluğuyla oyunlar alemine dalmıştır. Mutludur çünkü bir balığı kurtarmıştır. Balık “ona göre” nefes almaktadır şu an, balığın nefesini kestiğini bilmeden…
Bu hikayeye göre iyi ve kötü var mıdır? Maymun, balığa göre kötüdür öyle değil mi? Basbayağı kötüdür. Ama kendisine göre, maymun tamamen iyi niyetle bir davranışta bulunmuştur. Hiçbir şekilde kötü niyeti yoktur. Bir balığı kurtarmıştır sonuçta ve mutludur. Peki burada ki gerçek nedir?
Buradaki tek gerçek; maymunun tek doğrusunun, herkes için geçerli olduğunu bu şekilde mutlu olunacağını, yaşanabileceğini zannetmesidir. Oysaki suda yüzen balıklarda suda nefes alır ve mutludur. Onları gördüğünde maymun acı hisseder. Çünkü kendi gibi nefes alamadıklarını, mutlu olamadıklarını düşünür. Ve nefes alabilmeleri için oradan çıkarılmasının gerekli olduğunu düşünür. Belki de bu büyük bir egonun oyunudur.
Gördüğünüz gibi iyi ve kötüde mutluluk ve mutsuzlukta herkese göre; her davranışa göre değişiklik gösterebilmektedir. Farkında olmamız gereken tek şey iyi ve kötü mutluluk ve mutsuzluk tanımlarının varlığıdır. Fakat bu tanımların çoğunun temeli, kendi zannetmelerimizden doğar.
Yardım etmek, şefkat duymak, iyilik yapmak her zaman güzeldir. Egosuz, kendi benliğinin dışında sevgiyle yapılan her şey güzeldir. Kendini bilmeden, tanımadan bu dünyada büyük bir iyilik yapılsa dahi ,o iş sonunda mahvolur gider. İnsan önce kendine iyilik yapmalı, kendini egosundan ayırmaya çabalamalıdır. İşte bu halde yaptığı her şey iyilik ve güzellikle sonuçlanır.
İslam terminolojisiyle : Nefs’ in son bulduğu yerde cennet başlar, nefs'in içinde bulunduğu her şey cehennem.
Sevgilerimle,
Burcu Erim Dural