Cemal Süreya

 

Geçtiğimiz Cuma günü “Avalon’da Mehtaba Dalmışım” başlığıyla yazdığım dizelerin ardından oluştu bu esirgenmez ilgi ve içtenlik …

 

Bunca geçen on yıllar için de, tevazu kurallarından asla sapmaksızın ,TV.ler öncesinde ki yıllar da yazdığım “Tefrika Romanları”, Roman ve Öykü kitapları yanın da Ulusal ve yerel basın da yayımlanan binlerce makaleyi, siz okurlarımdan aldığım güçle ve yazım hayatımızda ki heyecanı da yitirmeden bugünlere  getirmeye çalıştık…

Tanrı’ya şükrederek !

 

Ancak, Orta ve Lise çağlarından beri, şiir sözcüğüne pek ısınamamış olmalıyım ki, mısralarla anlatım ve yazım benim dilim de daima DİZELER olarak yerini almış ve yaşam boyu böyle de sürmüştür…

 

Bugün de, rahmetle andığım, İlkokul üçüncü sınıftan, Orta Okul bitimine kadar sınıf ve çok defa da sıra arkadaşım olan, aziz kardeşim CEMAL SÜREYA, bunu fark etmiş olmalı ki, “Yaz be kardeşim yaz, hadi adı şiir olmasın, DİZE olsun yaz…” der, beni içtenlikle yüreklendirir di…

 

Ben, başlangıçtan itibaren Roman-Öykü ve makale türüne  yönelmem nedeniyle olacak, ısrarlara karşın bu türlere ciddi bir atılım olmamıştı !

 

Yaşam boyu, dostluğumuz ve arkadaşlığımız devam eden, devrimizin gerçekten büyük şairi Cemal Süreya (Aslı: CEMAL SÜREYYA SEBER), kısa süre çıkardığı “Papirüs Dergisi” günlerin de bile bana sitem eder, kendime yazık ettiğimi hatırlatır, DİZE’leri asla ihmal etmememi söylerdi..

 

CEMAL SÜREYA kardeşim, “999. GÜN ÜSTÜ KALSIN” kitabı’nın, “350.GÜN” başlığının ilk satırından başlayan yazısın da aynen diyor ki ; “Alptekin’i gördüm, Kurukahveci’de “nescafe” alıyordu. Başında Avusturyalı bir şapka.Bununla daha genç, çok eski resimleri anımsattığı için de, daha hüzünlü görünüyordu.Beni ayrımsadı mı , bilmem.

 

20 Alptekin Cebe, Seferberlik Müdürünün oğlu. Bilecik İlkokulundan sınıf arkadaşı olup ; bugün sokakta görsem tanıyabileceğim iki kişiden birisi. Öbürü Altan Günalp (Rahmetli kardeşimiz eski YÖK Başkanı).Alptekin’le ortaokulda da beraberdik “ le başlayan ve yaşam akışında dostluk anılarıyla dolu uzunca yazısı devam ediyor…

 

Basıma hazır tamamı dize türü “HAYATI OKUDUKÇA” yapıtım, eşimin rahatsızlığı nedeniyle bu güne kadar yayımlanamadı. Ancak, bu ilgiden sonra bazı yazılarımı DİZELER’le sunmak, isabetli olacak galiba!

Yoksa, C.SÜREYA haklımıymış!

O’nu burada da, rahmetle anıyorum …

 

O halde, bıktırmadan, hicvederek biraz dizelere devam edelim…