KENDİMİ İHBAR EDİYORUM... SEÇİMLERDE OY KULLANMAYACAĞIM...

Yeni kimlik numaram sadece oy vermeme yarayacaksa evet benim çok umurumda…

Geçen seneden beri uğraşıyorum, belki bir çare olur diye 2009 Ocak başı olayı köşeme taşıdım, olmadı, Şubat sonuna doğru bir yazı daha döşendim, sağ olsun Sayın Kaymakamımız, Sayın Nüfus Müdiremiz ve Nüfus İdaresi çalışanları bizzat ilgilendiler, yazışmalar gitti geldi ancak Fatih Nüfus Müdürlüğü konuyu bir türlü çözüme ulaştıramadı.

Seçim meydanlarında bir cazgır çığırtısıdır gidiyor; her parti biri birine bel altından vuruyor da vuruyor.

Seda Sayan’dan sonra Gönüllerin son sultanı Sayın Başbakanımız, 2002’den bu yana iktidarda olduğu halde, YİĞİT MUHTAÇ OLMUŞ KURU SOĞANA diye şiir okuma hevesinden ve heyecanından ülkemizin son durumunu gayet açık ve net bir saptama yaparak aslında kurşunu kendi topuğuna sıkıyor.

Ama cahil, uyuşturulmuş, aç, işsiz, umutsuz, sadakaya muhtaç hale getirilmiş zavallı halkım topluluklarda galeyana gelip neyi alkışladığını veya yuhaladığının farkına varmadan coşuyor.

Ben de T.C. kimlik numarama ve emeğimin karşılığına muhtaç kaldım.

Bunları kendime acındırmak veya okuru direkt olarak benim hayatımdaki sorunların ilgilendirmediğini, ilgilendirmeyeceğini de bilerek yazıyorum.

Ben öyle veya böyle, er veya geç, belki Ankara’ya kadar giderek bu sorunu çözerim, ancak ülkemdeki bürokrasinin bu acizliği beni üzüyor, daha da ötesi utandırıyor.

Millete masal anlatıp duruyorlar, al birini vur öbürüne, hiç utanıp sıkılmadan kapı kapı dolaşıyor, yaptıkları yardımla övünüyor, oy dileniyorlar.

Ana ve yavru muhalefetin de durumu farklı değil….Yönetimi tepside sunuyorlar….

Bazı isimleri tenzih ederim ama bireysel çaba pek işe yaramıyor.

Kimse hızla uçuruma sürüklenen güzel ülkem için çıkış noktası olacak proje üretmiyor, kulaklar gelen önerilere tıkalı, en ufak bir soruda hemen celallenmeye hazır, kendini herkesin üzerinde gören, yaklaşımları son derece küstah ve kaba olabilenler tarafından yönetiliyoruz.

Bu kadar basit bir olay bile bu kadar uzun süre çözülemiyorsa, çok daha önemli memleket meseleleri nasıl çözülecek çok merak ediyorum.

Gençken geleceğe dair ümitlerim vardı, bir kısmını da gerçekleştirebildim sayılır, en azından bir evlat yetiştirdim, pırıl pırıl eğitimli bir evlat, ama benim kızımın çocukluğundan beri en çok istediği şey ANNE olabilmekti. Ancak ülkemin bu durumunda bu kararını ertelemiş durumda çünkü geleceğe dair en azından benim kadar olması gereken (ki normali hedefinin çok daha yüksek olması) ümitlerinin bu ülkede hızla yok edildiği gerçeği ortada iken maalesef hayatını erteliyor.

Bütün bu yaşananlara layık mıyız? Bilemiyorum sadece gerçekten çok üzülüyor, çok utanıyor ve çocuklarımızın geleceği için çok korkuyorum.

Sevgiyle kalın, hoşça kalın…Nasıl olacaksa?